programy studiów, punkty ECTS, efekty uczenia się, treści programowe
studia stacjonarne I stopnia – program studiów
I ROK STUDIÓW
I SEMESTR
| l.p. | Nazwa przedmiotu | liczba godzin | forma zaliczenia | punkty ECTS |
| 1 | Wprowadzenie do historii sztuki – wykład ćwiczenia: rzeźba 2 grupy malarstwo 2 grupy architektura 2 grupy | 30 30* 30* 30* | ocena ocena ocena ocena | 9,0 (wykład 3 ćwiczenia3 x 2) |
| 2 | Historia sztuki starożytnej – wykład | 30 | ocena | 3,0 |
| 3 | Historia sztuki wczesnochrześcijańskiej – wykład | 30* | ocena | 3,0 |
| 4 | Historia sztuki średniowiecznej powszechnej: wykład ćwiczenia:2 grupy tematyczne do wyboru | 30* 15* | ocena ocena | 4,0(3 + 1) |
| 5 | Techniki sztuk plastycznych – ćwiczenia, 2 grupy | 30* | ocena | 3,0 |
| 6 | Przedmiot fakultatywny (nr 1)sprofilowany,laboratorium:4 grupy tematyczne do wyboru(student wybiera jeden z czterech proponowanych) | 30 | ocena | 2,0 |
| 7 | Lektorat języka łacińskiego | 30 | ocena | 3,0 |
345 h 27 pkt
II SEMESTR
| l.p. | Nazwa przedmiotu | liczba godzin | forma zaliczenia | punkty ECTS |
| 9 | Wprowadzenie do historii sztuki – wykład ćwiczenia: rzeźba, 2 grupy malarstwo, 2 grupy architektura, 2 grupy | 30 30* 30* 30* | egzamin ocena ocena ocena | 9,0 (wykład – 3ćwiczenia 3 x 2) |
| 10 | Historia sztuki starożytnej – wykład | 30 | egzamin | 3,0 |
| 11 | Historia sztuki średniowiecznej powszechnej: wykład ćwiczenia:2 grupy tematyczne do wyboru | 30* 15* | egzamin ocena | 4,0(3 + 1) |
| 12 | Historia sztuki średniowiecznej w Polsce: wykład ćwiczenia:2 grupy tematyczne do wyboru | 30* 15* | ocena ocena | 4,0(3 + 1) |
| 13 | Przedmiot fakultatywny (nr 2)ćwiczenia:2 grupy, przedmiot do wyboru(student wybiera jeden z dwóch proponowanych) | 30* | ocena | 2,0 |
| 14 | Lektorat języka łacińskiego | 30 | ocena | 3,0 |
| 15 | Lektorat języka obcego nowożytnego | 60 | ||
| 16 | Objazd zabytkoznawczo-krajoznawczy nr 1(przedmiot z dziedziny nauk społecznych) | 30 (5 dni) | ocena | 2,0 |
390h 27 pkt
* dopuszcza się jeden dzień (6 godzin) zajęć w terenie w ciągu semestru, co w przypadku wyjazdu całodziennego oznacza anulowanie zajęć z innych przedmiotów i przeprowadzenie ich w innych, niż przewidziane terminach. W przypadku podziału zajęć czy modułu zajęć na grupy – dla każdej grupy przewidziana jest odrębnie możliwość zajęć w terenie lub jednorazowe połączenie grup. Opis dotyczy wszystkich przedmiotów, przy których znajduje się ten symbol.
II ROK STUDIÓW
III SEMESTR
| l.p. | Nazwa przedmiotu | liczba godzin | forma zaliczenia | punkty ECTS |
| 17 | Historia sztuki średniowiecznej w Polsce: wykład ćwiczenia:2 grupy tematyczne do wyboru | 30* 15* | egzamin ocena | 4,0(3+1) |
| 18 | Historia sztuki nowożytnej powszechnej: renesans i manieryzm – wykład ćwiczenia:2 grupy tematyczne do wyboru | 30* 15* | egzamin ocena | 4,0(3+1) |
| 19 | Ikonografia i ikonologia – wykład ćwiczenia | 15* 15* | ocena ocena | 2,0(1+1) |
| 20 | Teoria i metodologia nauk o sztuce cz.1 – wykład | 15 | ocena | 2,0 |
| 21 | Nauki pomocnicze historii sztuki – ćwiczenia, 2 grupy | 30* | ocena | 2,0 |
| 22 | Techniki informacyjne i komunikacyjne w historii sztuki – laboratorium | 30 | ocena | 2,0 |
| 23 | Proseminarium I (średniowiecze),2 grupy tematyczne do wyboru | 30* | ocena | 3,0 |
| 24 | Proseminarium II (nowożytność, renesans),2 grupy tematyczne do wyboru | 30* | ocena | 3,0 |
| 25 | Przedmiot fakultatywny (nr 3) ćwiczenia2 grupy tematyczne do wyboru | 30* | ocena | 2,0 |
| 26 | Lektorat języka łacińskiego | 30 | ocena | 3,0 |
| 27 | Lektorat języka obcego nowożytnego | 60 | ||
| 28 | Wychowanie fizyczne | 30 |
405 h 27 pkt
IV SEMESTR
| l.p. | Nazwa przedmiotu | liczba godzin | forma zaliczenia | punkty ECTS |
| 29 | Historia sztuki nowożytnej powszechnej: barok – wykład Ćwiczenia:dwie grupy tematyczne do wyboru | 30* 15* | egzamin ocena | 4,0(3+1) |
| 30 | Ikonografia i ikonologia – wykład Ćwiczenia, 2 grupy | 15* 15* | egzamin ocena | 2,0(1+1) |
| 31 | Teoria i metodologia nauk o sztuce – cz. 2wykład | 15 | ocena | 2,0 |
| 33 | Przedmiot fakultatywny (nr 4)sprofilowany,ćwiczenia2 grupy tematyczne do wyboru | 30* | ocena | 2,0 |
| 33 | Proseminarium III (nowożytność, barok),2 grupy tematyczne do wyboru | 30* | ocena | 3,0 |
| 34 | Proseminarium IV (nowoczesność)2 grupy tematyczne do wyboru | 30* | ocena | 3,0 |
| 35 | Rzemiosło artystyczne i design– wprowadzenie do problematyki, konwersatorium | 15 | ocena | 1,0 |
| 36 | Komputerowe techniki dokumentacji zabytków – laboratorium, 2 grupy | 30 | ocena | 2,0 |
| 37 | Lektorat języka obcego nowożytnego**Poziom B2 II° | 60 | ocena egzamin | 12,0 |
| 38 | Lektorat języka łacińskiego | 30 | egzamin ocena | 3,0 |
| 39 | Objazd zabytkoznawczo-krajoznawczy nr 2(przedmiot z dziedziny nauk społecznych) | 30 | ocena | 2,0 |
| 40 | Obóz inwentaryzatorski | 72 (12 dni) | ocena | 3,0 |
| 41 | Wychowanie fizyczne*** | 30 |
447 h 39 pkt
** Lektorat, zakończony egzaminem student realizuje zgodnie – z Zarządzeniem Nr 42/2020 Rektora Uniwersytetu Wrocławskiego z dnia 3 kwietnia 2020 wprowadzającym zasady nauczania nowożytnych języków obcych i rozliczania studentów z lektoratów w Studium Praktycznej Nauki Języków Obcych Uniwersytetu Wrocławskiegodo końca semestru IV za 12 punktów ECTS (przypisanych do semestru IV) na poziomie B2 II°.
*** Wychowanie fizyczne student realizuje w wymiarze 60 godzin w semestrach III i IV.
ROK III
V SEMESTR
| l.p. | Nazwa przedmiotu | liczba godzin | forma zaliczenia | punkty ECTS |
| 40 | Historia sztuki nowożytnej w Polsce: renesans i manieryzm – wykład ćwiczenia,2 grupy tematyczne do wyboru | 30*15* | egzamin ocena | 4,0(3+1) |
| 41. | Historia sztuki nowoczesnej: malarstwo i rzeźba (powszechna i polska) – wykład konwersatorium,2 grupy tematyczne do wyboru | 30* 15* | egzamin ocena | 4,0(3+1) |
| 42. | Historia sztuki nowoczesnej: architektura (powszechna i polska) – wykład konwersatorium:2 grupy tematyczne do wyboru | 30*15* | egzamin ocena | 4,0(3+1) |
| 43. | Teoretyczne i praktyczne aspekty konserwacji zabytków | 30* | ocena | 3,0 |
| 44 | Rynek dzieł sztuki – wykład | 15* | ocena | 1,0 |
| 45 | Kolekcjonerstwo i muzealnictwo – wprowadzenie do problematyki, konwersatorium | 15 | ocena | 1,0 |
| 46. | Seminarium (licencjacko-pomocnicze)Seminarium ISeminarium II Student wybiera jedno seminarium licencjackie (seminarium I) z czterech proponowanych.Student wybiera jedno seminarium pomocnicze (Seminarium II) z czterech proponowanych | 60* | ocena | 10,0(5+5) |
| 47. | Historia filozofii – wykład | 30 | ocena | 3,0 |
285 h 30 pkt
VI SEMESTR
| l.p. | Nazwa przedmiotu | liczba godzin | forma zaliczenia | punkty ECTS |
| 48. | Historia sztuki nowożytnej w Polsce: barokwykład ćwiczenia:2 grupy tematyczne do wyboru | 30* 15* | egzamin ocena | 4,0(3+1) |
| 49. | Historia sztuki powszechnej XX i XXI w.: malarstwo, rzeźba, nowe formy sztuki(powszechnej i polskiej) – wykład ćwiczenia:2 grupy tematyczne do wyboru | 30* 15* | egzamin ocena | 4,0(3+1) |
| 50. | Historia sztuki XX i XXI w.: architektura(powszechnej i polskiej) – wykład ćwiczenia:2 grupy tematyczne do wyboru | 30* 15* | egzamin ocena | 4,0(3+1) |
| 51. | Teoretyczne i praktyczne aspekty konserwacji zabytków | 30* | ocena | 2,0 |
| 52. | Wybrane zagadnienia ochrony krajobrazu kulturowego – konwersatorium | 15 | ocena | 1,0 |
| 53. | Historia filozofii – wykład | 30 | ocena | 3,0 |
| 54. | Seminarium (licencjacko-pomocnicze)Seminarium ISeminarium II+ egzamin licencjacki Student wybiera jedno seminarium licencjackie (Seminarium I) z czterech proponowanych.Student wybiera jedno seminarium pomocnicze (Seminarium II)z czterech proponowanych | 60* | ocena | 10,0(5+5) |
| 55. | Objazd zabytkoznawczo-krajoznawczy nr 3 (przedmiot z dziedziny nauk społecznych) | 30 | ocena | 2,0 |
300 h 30pkt
Łącznie: I r. (27+27) + II r. (27+39) + III r. (30+30) = 180 ECTS (powinno być nie mniej, niż 180), w tym 62 pkt z przedmiotów do wyboru, czyli 37%.
Liczba godzin : I r. (345+390) r + II. (405+447) + III r. (285+300) = 2172 godzin łącznie (WF w liczbie 60 godzin ; Obozy i objazdy = 162 godziny).
Egzamin z języka obcego nowożytnego semestr IV na poziomie B2 II°
studia stacjonarne I stopnia – punkty ECTS
| Wskaźniki ECTS | |
| Liczba punktów ECTS niezbędna do uzyskania kwalifikacji | 180 |
| Łączna liczba punktów ECTS, które student musi uzyskać na zajęciach wymagających bezpośredniego udziału nauczycieli akademickich | 180 |
| Liczba punktów ECTS, którą student musi uzyskać w ramach zajęć z dziedziny nauk humanistycznych i nauk społecznych | 180 (w tym 6 z dziedziny nauk społecznych) |
| Liczba punktów ECTS, którą student musi uzyskać w ramach zajęć z języka obcego | 12 (j. obcy nwż.)5 j. łaciński |
| Liczba punktów ECTS, którą student musi uzyskać realizując moduły kształcenia na zajęciach ogólnouczelnianych (lektoraty, moduły związane z przygotowaniem do zawodu nauczyciela) | 12 |
| Procentowy udział liczby punktów ECTS dla programuprzyporządkowanego do więcej niż jednej dyscypliny | – |
| Procentowy udział poszczególnych dyscyplin, do których odnoszą się efekty uczenia. Suma udziałów musi być równa 100% | 100 % nauki o sztuce |
studia stacjonarne I stopnia – efekty uczenia się
| Kierunek studiów: Historia sztuki Dyscyplina naukowa: nauki o sztuce (100%) Poziom kształcenia: studia I stopnia Poziom kwalifikacji: 6 Profil kształcenia: ogólnoakademicki Tytuł: licencjat | ||
| Kod efektu uczenia się dla kierunku studiów | Efekty uczenia się dla kierunku studiów Po ukończeniu studiów pierwszego stopnia na kierunku historia sztuki absolwent uzyska efekty uczenia się w zakresie: | Odniesienie do charakterystyk drugiego stopnia PRK* z uwzględnieniem efektów właściwych dla dyscypliny(kody) |
| WIEDZA | ||
| K_W01 | Zna podstawową terminologię używaną w historii sztuki i zasady opisów i analiz dzieł sztuki z różnych dziedzin i epok w języku polskim i obcym (nowożytnym) | P6S_WGP6S_WK |
| K_W02 | Zna różne rodzaje badań z zakresu historii sztuk i specyfikę stosowanych w nich metod | P6S_WG |
| K_W03 | Ma uporządkowaną chronologicznie i tematycznie wiedzę z historii sztuki od prehistorii do czasów obecnych | P6S_WG |
| K_W04 | Zna podstawowe zagadnienia filozofii sztuki | P6S_WG |
| K_W05 | Ma podstawową wiedzę dotyczącą technik wykonywania dzieł sztuki różnych dziedzin (malarstwa, grafiki, rzeźby, architektury) | P6S_WG |
| K_W06 | Ma wiedzę o komputerowych technikach dokumentacji dzieł sztuki dawnej i nowej | P6S_WG |
| K_W07 | Zna zagadnienia specyfiki wizualnej dzieł sztuki, ich typologii, ikonografii i ikonologii | P6S_WG |
| K_W08 | Ma podstawową wiedzę dotyczącą dziedzin pomocniczych w uprawianiu historii sztuki (archeologii, archiwistyki, historii) | P6S_WG |
| K_W09 | Ma wiedzę na temat organizacji muzeów, wystaw dzieł sztuki dawnej i nowej oraz ochrony zabytków. Zna uregulowania prawne dotyczące funkcjonowania organizacji kultury i instytucji chroniących zabytki. | P6S_WK |
| K_W10 | Zna zagadnienia handlu dziełami sztuki dawnej i nowej, posiada orientację w polskim i zagranicznym rynku sztuki. Posiada wiedzę dotyczącą prawnych i moralnych ograniczeń związanych z zawodem antykwariusza, właściciela galerii sztuki czy rzeczoznawcy w dziedzinie sztuki. | P6S_WK |
| K_W11 | Ma wiedzę na temat metod badań z zakresu historii sztuki w terenie | P6S_WG |
| K_W12 | Zna zasady pisania prac badawczych w oparciu o podstawowe metody historii sztuki | P6S_WG |
| K_W13 | Zna język łaciński w zakresie pozwalającym na odczytywanie i tłumaczenie napisów i inskrypcji występujących w dziełach sztuki | P6S_WG |
| UMIEJĘTNOŚCI | ||
| K_U01 | Swobodnie posługuje się terminologią historii sztuki w języku polskim i obcym nowożytnym na poziomie B2 II. Potrafi dokonać opisu i analizy dzieła sztuki. | P6S_UWP6S_UK |
| K_U02 | Potrafi stosować podstawowe metody badawcze właściwe dla specyficznych przedmiotów badań | P6S_UW |
| K_U03 | Potrafi posługiwać się nabytą wiedzą ogólną z zakresu historii sztuki wszystkich epok do charakteryzowania konkretnego dzieła sztuki | P6S_UW |
| K_U04 | Potrafi łączyć elementy wiedzy filozoficznej z analizami z zakresu historii sztuki. | P6S_UW |
| K_U05 | Rozróżnia w praktyce techniki wykonania dzieł sztuki i zastosowane w nich materiały | P6S_UW |
| K_U06 | Potrafi katalogować dzieła sztuki w powszechnie stosowanych modelach gromadzenia danych z zakresu sztuki dawnej i nowej. Potrafi wykorzystywać dostępne bazy danych z zakresu historii sztuki (zbiory muzealne, fotograficzne, zbiory źródeł pisanych, kolekcje, repozytoria internetowe). | P6S_UWP6S_UK |
| K_U07 | Potrafi w przypadku podjęcia analizy dzieła sztuki wskazać na jego przynależność do określonego typu, odczytać temat dzieła i wskazać na pochodzenie danego tematu (również ze wskazaniem jego źródeł pozaartystycznych: ideowych, religijnych, politycznych, społecznych czy literackich) | P6S_UW |
| K_U08 | Potrafi wykorzystać do analizy dzieła sztuki informacje czerpane z prac i badań archeologicznych, źródeł archiwalnych i opracowań historycznych. | P6S_UWP6S_UK |
| K_U09 | Posiada umiejętności pozwalające na pracę w urzędzie konserwatora zabytków, muzeum, czy galerii sztuki. Potrafi przygotować scenariusz wystawy muzealnej lub pokazu dzieł sztuki współczesnej | P6S_UWP6S_UOP6S_UU |
| K_U10 | Potrafi funkcjonować na rynku sztuki jako rzeczoznawca, bądź ekspert. | P6S_UWP6S_UU |
| K_U11 | Swobodnie potrafi realizować badania dzieł sztuki w terenie | P6S_UO |
| K_U12 | Potrafi pisać prace badawcze w oparciu o podstawowe metody historii sztuki | P6S_UWP6S_UK |
| K_U13 | Odczytuje inskrypcje i napisy występujące w dziełach sztuki w języku łacińskim, potrafi wykorzystać źródła do historii sztuki wytworzone w językach obcych. | P6S_UK |
| KOMPETENCJE SPOŁECZNE | ||
| K_K01 | Potrafi aktywnie uczestniczyć w działaniach społecznych związanych z zabytkami i życiem artystycznym | P6S_KO |
| K_K02 | Potrafi działać w zespołach, organizować pracę zespołową, planować i przeprowadzać przedsięwzięcia z zakresu historii sztuki. | P6S_KO |
| K_K03 | Dąży do gromadzenia i szerokiego upowszechniania informacji i dokumentacji dotyczących sztuki za pomocą nowych technik medialnych. Stara się współdziałać w tworzeniu bądź działaniu internetowych witryn, czasopism i publikacji dotyczących sztuki. | P6S_KO |
| K_K04 | Obserwuje rynek sztuki i stara się o sformułowanie własnych opinii na temat podstawowych zagadnień związanych z handlem dziełami sztuki. | P6S_KKP6S_KR |
| K_K05 | Dąży do własnego rozwoju naukowego przez wyjazdy na stypendia, staże i praktyki zagraniczne. Sprawnie wykorzystuje dostępne w tym względzie możliwości. | P6S_KK |
Objaśnienie symboli:
PRK – Polska Rama Kwalifikacji
P6S _WG – kod składnika opisu kwalifikacji dla poziomu 6 w charakterystykach drugiego stopnia Polskiej Ramy Kwalifikacji
K_W – kierunkowe efekty uczenia się w zakresie wiedzy
K_U – kierunkowe efekty uczenia się w zakresie umiejętności
K_K – kierunkowe efekty uczenia się w zakresie kompetencji społecznych
01, 02, 03 i kolejne – kolejny numer kierunkowego efektu uczenia się
Pokrycie efektów uczenia się określonych w charakterystykach drugiego stopnia Polskiej Ramy Kwalifikacji przez efekty kierunkowe
| Kierunek studiów: historia sztuki Poziom kształcenia: studia I stopnia Profil kształcenia: ogólnoakademicki | |||
| Kod składnika opisu Polskiej Ramy Kwalifikacji | Efekty uczenia się określone w charakterystykach drugiego stopnia Polskiej Ramy Kwalifikacji z uwzględnieniem efektów dla dyscypliny: nauki o sztuce | Odniesienie do efektów uczenia się dla kierunku historia sztuki | |
| WIEDZA | |||
| P6S_WG | Zna i rozumie:w zaawansowanym stopniu – wybrane fakty, obiekty i zjawiska oraz dotyczące ich metody i teorie wyjaśniające złożone zależności między nimi, stanowiące podstawową wiedzę ogólną z zakresu dyscyplin naukowych lub artystycznych tworzących podstawy teoretyczne oraz wybrane zagadnienia z zakresu wiedzy szczegółowej – właściwe dla programu kształcenia | K_W01, K_W02, K_W03, K_W04, K_W05, K_W06, K_W07, K_W08, K_W11, K_W12, K_W13 | |
| P6S_WK | Zna i rozumie: fundamentalne dylematy współczesnej cywilizacji podstawowe ekonomiczne, prawne i inne uwarunkowania różnych rodzajów działań związanych z nadaną kwalifikacją, w tym podstawowe pojęcia i zasady z zakresu ochrony własności przemysłowej i prawa autorskiego | K_W01, K_W09, K_W10 | |
| UMIEJĘTNOŚCI | |||
| P6S_UW | Potrafi:wykorzystywać posiadaną wiedzę – formułować i rozwiązywać złożone i nietypowe problemy oraz wykonywać zadania w warunkach nie w pełni przewidywalnych przez:• właściwy dobór źródeł oraz informacji z nich pochodzących, dokonywanie oceny, krytycznej analizy i syntezy tych informacji• dobór oraz stosowanie właściwych metod i narzędzi, w tym zaawansowanych technik informacyjno-komunikacyjnych (ICT) | K_U01, K_U02, K_U03, K_U04, K_U05, K_U06, K_U07, K_U08, K_U09, K_U10, K_U12 | |
| P6S_UK | 1. komunikować się z użyciem specjalistycznej terminologii2. brać udział w debacie – przedstawiać i oceniać różne opinie i stanowiska oraz dyskutować o nich3. posługiwać się językiem obcym na poziomie B2 Europejskiego Systemu Opisu Kształcenia Językowego | K_U01, K_U06 ,K_U08, K_U12, K_U13 | |
| P6S_UO | planować i organizować pracę – indywidualną oraz w zespole | K_U09, K_U11 | |
| P6S_UU | samodzielnie planować i realizować własne uczenie się przez całe życie | K_U09, K_U10 | |
| KOMPETENCJE SPOŁECZNE | |||
| P6S_KK | Ma kompetencje w zakresie:-krytycznej oceny posiadanej wiedzy2. uznawania znaczenia wiedzy w rozwiązywaniu problemów poznawczych i praktycznych | K_K04, K_K05 | |
| P6S_KO | 1. wypełniania zobowiązań społecznych, współorganizowania działalności na rzecz środowiska społecznego2. inicjowania działania na rzecz interesu publicznego3. myślenia i działania w sposób przedsiębiorczy | K_K01, K_K02, K_K03, | |
| P6S_KR | odpowiedzialnego pełnienia ról zawodowych, w tym:• przestrzegania zasad etyki zawodowej i wymagania tego od innych• dbałości o dorobek i tradycje zawodu | K_K04 | |
studia stacjonarne I stopnia – treści programowe
| l.p. | Nazwa przedmiotu | Treści programowe |
| 1. | Wprowadzenie do historii sztuki – wykład, ćwiczenia (malarstwo, architektura, rzeźba) | MalarstwoZajęcia mają na celu zapoznanie studentów z terminologią z zakresu historii malarstwa, metodami opisu, analizy i klasyfikacji malarskich dzieł sztuki oraz podstawową literaturą na ten temat. Od uświadomienia ogólnych prawideł decydujących o powstaniu obrazu, poprzez wykształcenie zdolności widzenia i nazywania zasadniczych elementów dzieła (formy, kompozycji, warstwy kolorystycznej), aż do umiejętności werbalnego uporządkowania wrażeń w postaci prawidłowego opisu strukturalnego oraz opisu uwzględniającego ikonografię, warstwy ikonologiczne i symboliczne dzieła. Kluczowym elementem zajęć jest kontakt z oryginałami dzieł malarskich w muzeach, galeriach oraz w obiektach zabytkowych.RzeźbaPodziały i klasyfikacje dzieł rzeźby: pod względem różnic w technologii (techniczne rodzaje rzeźby; kryteria decydujące o rzeźbie samodzielnej i niesamodzielnej; łączenie różnych rodzajów rzeźby; reliefy itp.); pod względem rodzaju tworzywa rzeźbiarskiego (kryterium – materiał); pod względem rodzaju przedstawienia (rzeźba figuralna i niefiguralna); ze względu na stosunek do innych gałęzi sztuki, w szczególności do architektury (relacje rzeźba – architektura); ze względu na tematykę (treść przedstawienia – ze szczególnym uwzględnieniem zawartości treści religijnych); ze względu na środki rzeźbiarskie i sposób ich zastosowania (zagadnienie kompozycji – zależność od otoczenia i jej brak); ze względu na wymiary (relacja do przedmiotu przedstawianego); ze względu na funkcje ideowe; ze względu na funkcje użytkowe (kryterium przeznaczenia); ze względu na sposób opracowania bryły rzeźbiarskiej i jej powierzchni. Zagadnienie kolorystyki w rzeźbie. Środki wyrazu w rzeźbie oraz typologia dzieł rzeźby. Terminologia.ArchitekturaArchitektura jako sztuka harmonizacji przestrzeni; Typy rzutów poziomych i rozwiązań, przestrzennych; Wybrane zagadnienia z konstrukcji budowli (fundament, ściana, sklepienia, kopuły); System komunikacyjny i oświetleniowy budowli; Bryła budowli (sposoby rozczłonkowania bryły i wieńczenia budowli); Porządki architektoniczne. proporcje, perspektywa, korekty optyczne w architekturze; Artykulacja i dekoracja budowli; Rysunek przekroju poziomego budowli; Zasady sporządzania opisu inwentaryzatorskiego budowli świeckiej i sakralnej; Traktaty o architekturze; Interpretacja geometryczna rzutów budowli; Analiza formalna: budowli świeckiej, sakralnej; Analiza założenia urbanistycznego; Karta zabytku architektury i budownictwa |
| 2. | Historia sztuki starożytnej | Przedmiotem zajęć będą następujące zagadnienia: sztuka egipska od okresu Starego Państwa po okres ptolemejski, sztuka starożytnej Grecji od epoki brązu (egejska) po okres hellenistyczny, sztuka rzymska okresu Republiki i Cesarstwa. |
| 3. | Historia sztuki wczesnochrześcijańskiej | Na wstępie wykładu podane są granice chronologiczne omawianego okresu sztuki oraz główne podziały w jego obrębie wraz z ich uzasadnieniem; omawiane są też główne problemy odnoszące się do formowania się wczesnej sztuki chrześcijańskiej (geneza, rozprzestrzenienie geograficzne, relacje kulturowe pomiędzy światem pogańskim a chrześcijańskim, stosunek greckich i rzymskich pisarzy chrześcijańskich do sztuki); następnie omówione zostają najważniejsze przykłady sztuki z okresu przedkonstantyńskiego (domy Kościoła, sztuka w katakumbach, sarkofagi i rzeźba III w. Okres przełomu konstantyńskiego: przykłady sztuki okresu tetrarchii i wczesnokonstantyńskiego; działalność Konstantyna Wielkiego na rzecz Kościoła w Italii, Ziemi Świętej i na Wschodzie; główne fundacje Konstantyna. Problem genezy bazyliki chrześcijańskiej; architektura sakralna IV-V w. w Italii (kościoły, kościoły podwójne, bazyliki cmentarne, baptysteria, mauzolea i memorie). Rzeźba IV i V w. (sarkofagi, rzeźba w kości słoniowej). Dekoracje ścian budowli sakralnych, a szczególnie mozaiki (Rzym, Neapol, Mediolan, Rawenna). Dzieje powstania, etapy historyczne sztuki bizantyńskiej (do końca ikonoklazmu, dynastie macedońska i Komnenów; dynastia Paleologów). Konstantynopol: powstanie miasta i charakterystyka architektury i sztuki IV-V w. (urbanistyka, pałac cesarski, kościoły, obiekty hydrotechniczne). |
| 4. | Historia sztuki średniowiecznej powszechnej | Materiał prezentowany jest w układzie chronologicznym, a w jego ramach podzielony jest na gatunki (architektura, sztuki plastyczne); na wstępie wykładu podane są granice chronologiczne omawianego okresu sztuki oraz główne podziały w jego obrębie wraz z ich uzasadnieniem, wyjaśnieniem etymologii nazwy. Omawiane są następujące główne zagadnienia: sztuka okresu wędrówki ludów; sztuka wizygocka, merowińska i longobardzka; sztuka iryjska i anglosaska VI-X w.; sztuka epoki karolińskiej (3 tercja IX – kon. IX w.); sztuka X w. ze szczególnym uwzględnieniem Niemiec ottońskich. Epoka sztuki romańskiej: jej geneza, kolebka, zasięg terytorialny, chronologia; charakterystyka stylu; architektura i sztuki plastyczne XI-XII w. – główne dzieła, zróżnicowania regionalne.Epoka sztuki gotyckiej: dzieje terminu, poglądów i badań (teorie). Początki i rozkwit architektury gotyckiej we Francji (poł. XII-XIII w.) i jej wpływ na kraje ościenne. Nowe zakony i ich architektura. Rzeźba i malarstwo 2 poł. XII- XIII w. Sztuka wieku XIV: nowe tendencje w architekturze, mistycyzm i jego odzwierciedlenia w sztuce, najważniejsze regiony i centra artystyczne Europy Zachodniej. Sztuka na przełomie XIV i XV w.: tzw. styl międzynarodowy – tzw. styl piękny. Główne tendencje sztuki XV-pocz. XVI w. w Europie północnejTematy ćwiczeń: Św. Bernward z Hildesheim a sztuka, romańskie drzwi brązowe w Europie, Św. Hildegarda z Bingen a sztuka, Bazylika Św. Marka w Wenecji, Mozaiki sycylijskie (Palermo, Monreale, Cefalű), Opat Dezyderiusz z Monte Cassino i jego fundacje artystyczne, Opactwo w Cluny (architektura i rzeźba architektoniczna), Gislebertus – rzeźbiarza z Autun, Dekoracje rzeźbiarskie kościołów opackich z Moissac i Souillac, Katedra św. Jakuba w Santiago de Compostella (architektura i rzeźba), Rzeźba romańska we Włoszech (Wiligelmo da Modena, Niccolo da Ferrara, Benedetto Antelami), Malarstwo romańskie w Hiszpanii, Początki architektury cysterskiej (XII-XIII w.) w Europie. |
| 5. | Historia sztuki średniowiecznej w Polsce | RomanizmWykład poświęcony dziejom sztuki średniowiecznej epoki romanizmu (ok. 966-ok. 1230), architekturze, rzeźbie, malarstwu i rzemiosłu artystycznemu. Periodyzacja sztuki romańskiej w Polsce, jej zakres terytorialny, główne ośrodki artystyczne i warsztaty, problematyka fundacji artystycznych, romanizm polski na tle sztuki europejskiej.a) Początki architektury romańskiej w Polsce (X-XI w.) b) Romańskie drzwi brązowe w Polsce (Drzwi Płockie i Gnieźnieńskie), c) Tzw. „renesans XII wieku” a sztuka polska, d) Fundacje artystyczne Piotra Włostowica i jego rodu, e) Architektura i wystrój rzeźbiarski kościoła norbertanek w Strzelnie, f) Dekoracja rzeźbiarska kościoła cystersek w Trzebnicy a plastyka późnoromańska w Europie Zachodniej, g) Złotnictwo XII-XIII w. w Polsce. Styl, technika, twórcy, fundatorzy, ikonografiaGotykWykład poświęcony dziejom sztuki epoki gotyku (ok. 1230-ok 1530), architekturze, rzeźbie, malarstwu i rzemiosłu artystycznemu. Periodyzacja sztuki gotyckiej w Polsce, jej zakres terytorialny, główne ośrodki artystyczne, warsztaty i twórcy, problematyka fundacji artystycznych i mecenatu; gotyk polski na tle sztuki europejskiejPoczątki architektury gotyckiej w Polsce (XIII – pocz. XIV w.) a budownictwo zakonne (cystersi, franciszkanie, dominikanie), b) Katedry gotyckie w Polsce, architektura, wystrój i wymowa ideowa, c) Nagrobki królów polskich (XIV – pocz. XVI w.). Typologia, kompozycja, ikonografia, przemiany stylu, d) Fundacje artystyczne króla Kazimierza III Wielkiego (architektura, rzeźba, malarstwo, rzemiosło artystyczne), e) Styl piękny w rzeźbie i malarstwie na ziemiach polskich (ok. 1390 – ok. 1450), f) Wit Stwosz i rzeźba późnogotycka w Małopolsce, Wielkopolsce i na Śląsku, g) Kultura rycersko-dworska a sztuki plastyczne w Polsce XIII-XVI w. |
| 6. | Historia sztuki nowożytnej powszechnej (renesans-manieryzm) | Granice chronologiczne omawianych okresów w sztuce oraz główne podziały w ich obrębie, a także w miarę szeroki kontekst kulturowy renesansowego przełomu: rozwój gospodarki towarowo-pieniężnej, w tym bankowości i kredytu, rozwój humanizmu w filozofii, historiografii, naukach politycznych i przyrodniczych, wzrost zainteresowania kulturą antyczną (w tym studia zachowanych dzieł architektury i rzeźby), kryzys Kościoła i różne próby jego reform, rywalizacja francusko-habsburska o panowanie nad terytorium Włoch Północnych, walki wewnętrzne w obrębie włoskich miast-państw. Przegląd rozwoju architektury obejmuje sylwetki najwybitniejszych jej twórców (Filippo Brunelleschi, Michelozzo, Leone Battista Alberti, Giuliano da Sangallo, Antonio da Sangallo st. i mł., Donato Bramante, Michał Anioł, Andrea Palladio, Giulio Romano), charakterystykę najważniejszych typów budowli (zamek, pałac miejski, willa podmiejska, sierociniec, biblioteka, klasztor, budowla kościelna na planie podłużnym, budowla kościelna na planie centralnym, brama miejska, teatr) oraz najważniejsze realizacje urbanistyczne (nowe założenia miejskie, nowe aranżacje placów publicznych). Rozwój rzeźby ukazany jest zarówno poprzez sylwetki najwybitniejszych twórców (Lorenzo Ghiberti, Filippo Brunelleschi, Donatello, Luca Luca della Robbia, Andrea della Robbia, Francesco Laurana, Bernardo Rossellino, Antonio Rossellino, Andrea del Verrocchio, Michał Anioł, Giovanni da Bologna), jak i najważniejsze zadania twórcze epoki: drzwi brązowe, nagrobki i konfesje grobowe, popiersia portretowe, pomniki konne, monumentalne grupy rzeźbiarskie, całościowe aranżacje oprawy plastycznej dzieł architektury. Malarstwo XV i początków XVI wieku pokazywane jest w obu swoich zasadniczych nurtach: „realistyczno-geometrycznym” (Massacio, Paolo Uccello, Andrea del Castagno, Andrea Mantegna, Luca Signorelli) i „liryczno-dekoracyjnym” (Gentile da Fabriano, Fra Angelico, Benozzo Gozzoli, Fra Filippo Lippi, Sandro Botticelli, Filippino Lippi), osobne miejsce zajmują jednak artyści o odrębnym obliczu, jak Piero della Francesca, Domenico Ghirlandaio i Pietro Perugino, oraz przedstawiciele szkoły weneckiej (Giovanni Bellini, Tycjan, Giorgione). Obszernie prezentowani są „wielcy mistrzowie” przełomu XV i XVI wieku: Leonardo da Vinci, Michał Anioł i Rafael, a także – w starannie dokonanym wyborze – twórczość najbardziej reprezentatywnych przedstawicieli manieryzmu (Giulio Romano, Paolo Veronese, Jacopo Tintoretto, Correggio, Parmigianino, Giorgio Vasari, Federico Zuccaro). Na wybranych przykładach ukazany jest rozwój rzemiosła artystycznego (Benvenuto Cellini) i grafiki (Andrea Mantegna). |
| 7. | Historia sztuki nowożytnej w Polsce (renesans-manieryzm) | Determinanty polityczne, kulturowe, społeczne i wyznaniowe sztuki renesansu i manieryzmu w Polsce; fundacje artystyczne dynastii Jagiellonów w Polsce; architektura rezydencjonalna i sakralna ze szczególnym uwzględnieniem kaplic kopułowych, rzeźba ze szczególnym uwzględnieniem plastyki sepulkralnej, malarstwo i grafika. |
| 8. | Historia sztuki nowożytnej powszechnej (barok-rokoko) | Znaczenia terminu barok. Malarze, obrazy i ich odbiorcy, czyli jak można było zrobić karierę w dobie baroku. W oleju czy fresku czyli jak powstawał barokowy obraz. Bogowie i święci czyli o malarstwie historycznym w służbie Kościoła. Królowie i bohaterzy czyli o malarstwie historycznym w służbie władzy. Świat mieszczańskich wnętrz i chłopskich gospod czyli o malarstwie rodzajowym. Zatrzymywanie przemijania czyli o malowaniu portretów. O lądzie, wodzie i powietrzu czyli o malarstwie pejzażowym. Piękno przedmiotu czyli o martwej naturze. Mistrzowie światła czyli o caravaggionistach. Iluzja a realizm czyli o grze z widzem w malarstwie barokowym. Fikcyjna architektura czyli o iluzjonistycznych dekoracjach freskowych. Dla przyjemności i zabawy czyli o dworskim malarstwie rokokowym. Giacomo Barozzi da Vignola (1507-1573) i Giacomo della Porta (1540-1602) – Il Gesu w Rzymie (1572-1584) i problem architektury jezuickiej. Twórczość Gianlorenza Berniniego (1598-1680). Dzieła Francesca Borrominiego (1599-1667). Działalność artystyczna Guarina Guariniego (1642-1683) i Baldassare Longheny (1598–1682). Architektura francuska przed Wersalem – Jacques Lemercier (1585–1654), François Mansart (1598–1666) i Louis le Vau (1612-1670). Francuska architektura rezydencjonalna – Wersal i inne założenia. Twórczość Johanna Bernharda Fischera von Erlach (1656-1723). Johann Lucas von Hildebrandt (1668-1745) i Jan Błażej Santini (Jan Blažej Santini) zw. Aichlem i nurt neogotyckiej architektury doby baroku (barokní gotika). Działalność Christopha (1655-1722) i Kiliana Ignacego (1689-1751) Dientzenhoferów. Johann Balthasar Neumann (1687-1753) i Matthäus Daniel Pöppelmann (1662–1737). Protestancka architektura sakralna Niemiec i Holandii doby baroku (na wybranych przykładach). Architektura doby baroku w Anglii – Christopher Wren (1632-1723), Blenheim Palace i jego architekci – Nicholas Hawksamoor (1661-1736) oraz John Vanbrugh (1664? – 1726). Architektura doby baroku w Hiszpanii. Architektura doby baroku w Portugalii. Rzeźba barokowa we Francji. Siedemnastowieczna rzeźba we Włoszech. Rzeźba barokowa i rokokowa w Niemczech.Rzeźba barokowa w Niderlandach. Rzeźba barokowa w Austrii. Rzeźba barokowa w Czechach. Sztuka ogrodowa doby baroku. |
| 9. | Historia sztuki nowożytnej w Polsce (barok-rokoko) | Determinanty polityczne, kulturowe, społeczne i wyznaniowe sztuki barokowej w Polsce; fundacje artystyczne dynastii Wazów w Polsce; architektura i sztuka zgromadzeń zakonnych, rezydencje i mauzolea magnackie w I poł. XVII w.; architektura Tylmana van Gameren, fundacje architektoniczne Jana III Sobieskiego, recepcja sztuki G. Berniniego, F. Borrominiego, G. Guariniego i A. Pozza na ziemiach polskich; wpływy francuskie i niemieckie w sztuce czasów saskich, wpływy austriackie i czeskie w sztuce późnego baroku na kresach wschodnich.Twórczość Tomasza Dolabelli. Malarstwo na dworze Wazów. Portret trumienny i sarmacki. Działalność artystyczna Daniela Schultza. Malarze Jana III Sobieskiego (Claude Callot, Jan Trycjusz, Jerzy Eleuter Szymonowicz Siemiginowski, Jan Reisner, Andreas Stech, Martino Altomonte, Francois Desportes), Barokowi freskanci (Michelangelo Palloni, Jerzy Wilhelm Neunhertz, Karol Dankwart, Adam Swach, Maciej Jan Meyer, Franciszek Eckstein, Giuseppe Carlo Pedretti, ksiądz Benedykt Mazurkiewicz, Józef Meyer, Walenty Żebrowski, Stanisław Stroiński), Malarstwo polskie w XVIII wieku.Sztukaterie XVII-wieczneRzeźba XVII i XVIII wieku |
| 10. | Historia sztuki nowoczesnej (powszechnej i w Polsce) – malarstwo-rzeźba | Malarstwo, rysunek, grafika i rzeźba powszechna od 2 poł. XVIII wieku do pocz. XX wieku – przegląd najważniejszych zjawisk (artystów, ugrupowań, nurtów). Rzym jako ośrodek rozwoju sztuki w dobie klasycyzmu: Giovanni Battista Piranesi, Johann Joachim Winckelmann; malarze wczesnego klasycyzmu Anton Raphael Mengs i Gavin Hammilton; rzeźba klasycyzmu – technika rzeźbiarska w końcu XVIII i XIX wieku i jej wpływ na rozwój rzeźby; rzeźba klasycyzmu – Antonio Canova i Berthel Thorvaldsen. Malarstwo we Francji: Joseph-Marie Vien; Jacques-Louis David – wielki mistrz malarstwa klasycyzmu; uczniowie Davida i inni malarze francuscy tego czasu; naśladowanie mistrza i walka z presją jego twórczości Jean-Germain Drouais; François Gérard; Anne-Louis Girodet; Pierre-Narcisse Guérin; Grupa „Les Barbus” Antoine-Jean Gros – malarz wojen napoleońskich; Pierre-Paul Prud’hon – malarz czasów Cesarstwa (spoza szkoły Davida); przełom romantyczny w malarstwie francuskim: Theodore Gericault, Eugene Delacroix, Jean-Auguste-Dominique Ingres, Twórczość Eduarda Maneta, Impresjonizm, – Vincent van Gogh, Paul Cézanne, Francisco Goya – twórczość malarska i graficzna, Malarstwo krajów niemieckich: wcześni romantycy niemieccy, twórczość i poglądy Philippa Ottona Rungego, twórczość i poglądy Caspara Davida Friedricha, pojęcie Biedermeieru w malarstwie; typowe biedermeierowskie tematy i motywy; malarze drezdeńscy z kręgu Friedricha; Waldmüller i ośrodek wiedeński; malarze berlińscy Hummel i Gaertner; Wilhelm Kobell z Monachium, Twórczość i poglądy Prerafaelitów |
| 11. | Historia sztuki nowoczesnej (powszechnej i w Polsce) – architektura | Celem wykładu jest zapoznanie studentów z najważniejszymi historycznymi etapami kształtowania się architektury nowoczesnej. Za początek tego procesu uznano angielski palladianizm i neoklasycyzm XVII i XVIII wieku, omówione na przykładach angielskiej architektury i sztuki ogrodowej (m.in. Jones, Burlington, bracia Adam i in.). W kolejnych wykładach przedstawiono znaczenie rzymskiego środowiska architektonicznego i ponownego odkrycia antyku dla nowych tendencji architektury europejskiej drugiej polowy XVIII wieku: archeologicznego neoklasycyzmu, francuskiego ,,rewolucyjnego klasycyzmu”, sztuki ogrodowej i empiru. Ze względu na rolę Prus w dziejach środkowej Europy omówiona jest twórczość pruskich architektów od Knobelsdorffa do Schinkla. Kolejne wykłady dotyczą podstawowych zjawisk architektury XIX wieku: historyzmu, neostylów, nowychgatunkow architektonicz nowych materiałów , i technologii,wykształcenia społecznej pozycji architektów. Zagadnienia te są zaprezentowane na przykładach twórczości i poglądów wybitnych architektów epoki historyzmu. Specyfika architektury i budownictwa XIX wieku jest zaprezentowana na przykładach wybranych gatunków architektonicznych typowych dla tego stulecia: więzieniach, szpitalach, dworcach kolejowych, halach wystawowych , na przykładach architektury sakralnej (chrześcijańskiej i żydowskiej), rezydencjonalnej , mieszkaniowej i użyteczności publicznej. Problematyka przekształceń wielkich miast jest przedstawiona na przykladzie przebudowy Wiednia i Paryża. Wstęp do architektury XX wieku rozpoczyna prezentacja celów i osiągnięć ruchu Arts and Crafts i organizacji Werkbund. Kolejne wyklady dotycza pedagogi i znaczenia Bauhausu, architektury Neues Bauen i niemieckiego ekspresjonizmu. Antymodernistyczne tendencje okresu międzywojennego przedstawiono na przykladzie architektury III Rzeszy, ZSRRR czasów Stalina i Włoch Mussoliniego. Cykl wykladów kończy wprowadzenie do architektury w okresie po drugiej wojnie światowej |
| 12. | Historia sztuki XX i XXI w. (powszechnej i w Polsce) – malarstwo, rzeźba, nowe formy sztuki | Informel i action painting, Pop i new pop, Konceptualizm, Sztuka video i film eksperymentalny, Triumf malarstwa po przejściach, Projekty emancypacyjne. Feminizm, ruchy LGBT, sustainable art., Performance, Partycypacja czyli czy każdy jest artystą, Miejska przestrzeń wspólna – interwencje, street art i sztuka publiczna, Nowy historyzm, Błazny i tricksterzy, Sztuka krytyczna czyli akt fundacyjny młodej polskiej demokracji, Ousider art., Wielkie globalne festiwale i słynni kuratorzy |
| 13. | Historia sztuki XX i XXI w. (powszechnej i w Polsce) – architektura | Styl narodowy w okresie międzywojennym i jego warianty; modernizm w Polsce okresu międzywojennego; architektura Gdyni; architektura i budownictwo okupowanej polski (1939-1945); socrealizm; modernizm PRL; architektura po roku 1989 – nurty, zjawiska, realizacje; czołowi architekci polscy XX wieku |
| 14. | Historia filozofii | Wykład o charakterze ogólnouniwersyteckim |
| 15. | Teoria i metodologia sztuki | Pojęcie nauki i klasyfikacja nauk. Metodologia nauki. Co jest, a co nie jest nauką. Funkcje nauki. Informacja, wiedza a nauka. Prawa logiki a praktyka myślenia. Nauki o nauce, nauki o wiedzy: epistemologia /gnoseologia, teoria poznania/, filozofia nauki, logika, metanauka, metodologia nauk, socjologia wiedzy, teoria nauki, kognitywistyka. Pojęcia: nauka, teoria, metodologia, metodyka, metoda naukowa. Metodologia nauk (1) wybrane aspekty nauki w sensie czynnościowym – czynności i sposoby ponawania; wybrane aspekty nauki w sensie wytworowym – wiedza naukowa. Podejścia do metodologii; starsze – m.in. Koło Wiedeńskie, 1. połowa XX wieku. Metodologia skupiona na zdaniach – hipotezach, prawach, twierdzeniach, sądach; zdaniach obserwacyjnych i teoretycznych. Metodologia jako dział logiki; nowsze – m.in. T.S. Kuhn, I. Lakatos, W.V.O. Quine – metodologia skupiona na strukturach wiedzy – modelach, teoriach, paradygmatach, programach badawczych, całości wiedzy.Pojęcie falsyfikacji w ujęciu K.R. Poppera. Rozwój nauk empirycznych – wymyślanie i dopisywanie nowych hipotez oraz ich wymazywaniu w obliczu nowych faktów.Problemy: Co to jest hipoteza, jak się potwierdza i obala hipotezy? Co to jest prawo nauki? Jakie ma funkcje? Co to jest wyjaśnianie? Czy istnieją „czyste” fakty? Jaki jest stosunek obserwacji do teorii? Czym jest metoda naukowa w ogóle, jakie są typy metod ogólnonaukowych, jakie metody są specyficzne dla poszczególnych dyscyplin etc.? Czym jest teoria? Dlaczego jedne teorie zastępują inne? Jaki jest cel nauki? Jakie są typy nauk? Czy nauki przyrodnicze i społeczne, humanistyczne różnią się z metodologicznego punktu widzenia? Jeżeli tak – na czym polega ich odmienność? Na czym polega definiowanie pojęć, terminów? Rodzaje definicji? Typy pojęć, terminów naukowych?Myślenie o teorii, Analiza formy, symbolu i znaku; formalizm, ikonografia i ikonologia, semiotyka, Konteksty sztuki /historia idei, marksizm, materializm,, feminizm, queer, postkolonializm, Psychologia i percepcja w sztuce Freud, Lacan, W stronę wiedzy /hermeneutyka, strukturalizm i poststrukturalizm, dekonstrukcja, postmodernizm, Korzystanie z teorii |
| 16. | Ikonografia i ikonologia | Teoria znaku. Metodologia badań ikonograficznych i ikonologicznych (zagadnienia historyczne i współczesne). Uwarunkowania kulturowe (specyfika ikonografii ze względu na wyznanie).Wprowadzenie w problematykę zajęć. Ikonografia – charakterystyka metody. Główni przedstawiciele. Korzyści płynące z zastosowania metody a ryzyko błędnej interpretacji.Biblia, Apokryfy, Hagiografia (beatyfikacja, kanonizacja, przykłady świętych współczesnych). Angelologia. Traktaty mistyczne.Rozpoznawanie przedstawień ikonograficznych w oparciu o źródła omówione w ramach wykładu; relacja pomiędzy źródłem literackim a dziełem sztuk plastycznych na wybranych przykładach).Mitologia – Homer, Hezjod, Wergiliusz, Owidiusz. Historia antyczna – Pliniusz Starszy, Plutarch. Literatura antyczna: Ezop, wybrane dramaty antyczne. Natura: bestiariusze, fizjologusy. Literatura piękna (przykłady – Dante, Boska Komedia).Ćw: Rozpoznawanie przedstawień ikonograficznych w oparciu o źródłaomówione w ramach wykładu; relacja pomiędzy źródłem literackim a dziełem sztuk plastycznych na wybranych przykładach).W: Symbol, alegoria, personifikacja, animizacja, emblemat, stemmat itp.; atrybut jako forma identyfikacji ikonograficznej.Ćw: Rozpoznawanie rodzajów przedstawień.W: Kompendia ikonograficzne (Andrea Alciati, Caesare Ripa, Filippo Picinelli).Ćw: Analiza ideowa wybranego motywu. Obrazowanie pojęcia. Wybrane przykłady opracowane w oparciu o różne kompendia.W: Obrazowanie pojęć abstrakcyjnych (Cnoty, Występki, Nauki, Sztuki).Ćw: Analiza przedstawień lub ich cykli.W: Natura i kultura (kosmos, zwierzęta, rośliny, kamienie, kolory, figury geometryczne, liczby, symbolika architektury i innych dzieł człowieka)Ćw:Analiza przedstawień lub ich cykli.W: Typy ikonograficzne: osoby boskie, Trójca Święta.Ćw:Obrazowanie Boga (różne epoki, różne wyznania, ze szczególnym uwzględnieniem wyznań chrześcijańskich); typy ikonograficzne.W: Typy ikonograficzne: Stary Testament (postacie biblijne: Patriarchowie, Prorocy, Sybille, królowie starotestamentowi, niewiasty starotestamentowe; przedstawienia narracyjne).Ćw: Analiza przedstawień lub ich cykli na wybranych przykładach.W: Typy ikonograficzne: Nowy Testament (ważniejsze tematy: obrazowanie Ewangelii – ogólna charakterystyka przedstawień; Dzieje Apostolskie; Apokalipsa).Ćw:Analiza przedstawień lub ich cykli na wybranych przykładach (m.in. przypowieści ewangeliczne, Dzieje Apostolskie i Apokalipsa).W: Genealogia, Rodzina i Dzieciństwo Chrystusa. Ogólna charakterystyka pochodzenia Chrystusa w oparciu o źródła biblijne i apokryficzne; poszczególne osoby i ich charakterystyka; geneza przedstawień.kontekst, funkcja; Mała i Wielka Rodzina, Święta Anna Samotrzecia i Samoczwarta).W: Typy ikonograficzne: tematyka chrystologiczna. Chrystologiczne przedstawienia narracyjne ze szczególnym uwzględnieniem Pasji (Ukrzyżowanie, alegoryczne przedstawienia pasyjne), Deesis, Chrystus Pantokrator itp.Ćw: Analiza przedstawień i ich cykli na wybranych przykładach.W: Typy ikonograficzne: tematy maryjne. Przedstawienia narracyjne. Typy przedstawień maryjnych w kontekście kształtowania i ustanawiania dogmatów. Nabożeństwa i kult maryjy a sztuka. Ikonografia maryjna jako instrument polemiki wyznaniowej.Ćw:Analiza przedstawień i ich cykli oraz poszczególnych typów (np. Immaculata, Maria lactans; przedstawienia o znaczeniu lokalnym: np. Madonna Passawska) na wybranych przykładach.W: Święci: „kategoryzacja” świętych; Apostołowie, Ewangeliści, Ojcowie Kościoła, Doktorzy Kościoła, Święte Dziewice, ważniejsi święci zakonni, kult lokalnych świętych (patronów diecezji, kościoła itp.), święci jako patroni grupspołecznych, patroni od chorób, klęsk żywiołowych itp.Ćw: Rozpoznawanie świętych w ramach narracyjnych cykli oraz w oparciu o atrybuty na wybranych przykładach.W: Historia, polityka oraz zjawiska społeczne.Ćw:Wykorzystywanie archetypów oraz tradycyjnych typów ikonograficznych w nowym kontekście znaczeniowym. |
| 17. | Techniki sztuk plastycznych | Techniki rysunkowe (rysunek węglem, ołówkiem metalowym i grafitowym, sangwiną, kredą, pędzlem, piórkiem) Technika pastelu Techniki graficzne: drzeworyt, linoryt, gipsoryt, miedzioryt, staloryt, suchoryt, kamienioryt, mezzotinta, akwaforta, akwatinta, miękki werniks, odprysk, fluoroforta, litografia, algrafia, cynkotypia, monotypia, sitodruk Techniki malarskie (akwarela, gwasz, tempera, malarstwo olejne, akrylowe, fresk mokry, suchy, pakułowo-wapienny, sgraffito, mozaika) Inne: witraż, stiuk, intarsja, sztukateria, chryzelefantyna Techniki rzeźbiarskie: w drewnie, kamieniu , metalu (odlewane i kute rzeźby) Techniki pozłotnicze: złocenie i srebrzenie na pulment, mikstion |
| 18. | Nauki pomocnicze historii sztuki | Celem zajęć jest zapoznanie studentów z naukami, które dla historii sztuki mogą mieć znaczenie pomagające w zrozumieniu, datowaniu i interpretacji dzieł sztuki. W trakcie zajęć omawiane są takie dyscypliny, jak: heraldyka, falerystyka, weksylologia, kostiumologia, numizmatyka, bronioznawstwo,botanika,metrologia, instrumentoznawstwo – w kontekście ich zastosowania przez historyka sztuki. |
| 19. | Teoretyczne i praktyczne aspekty konserwacji zabytków | Zajęcia mają przygotować studentów do zrozumienia idei ochrony zabytków jako idei podstawowej dla kształtowania podstaw naukowej historii sztuki.Zajęcia dotyczyć będą zarówno teorii (wykłady i ćwiczenia) jak i praktyki działań konserwatorskich (zajęcia terenowe, zajęcia w wybranych instytucjach realizujących zadania zakresu ochrony zabytków i opieki nad zabytkami). |
| 20. | Rynek dzieł sztuki – zagadnienia prawne i ekonomiczne | Celem wykładu jest zapoznanie studentów ze specyfiką rynku sztuki, rodzajów cen dzieł sztuki, rodzajów aukcji, cen aukcyjnych, interwencjonizmu państwowego, KOBiDZ, środowiskami opiniotwórczymi, galeriami komercyjnymi, fundacjami, domami aukcyjnymi, rankingami, strategiami marketingowymi, art bankingiem i inwestowaniem w sztukę |
| 21. | Cyfrowe techniki komunikacji i informacji w humanistyce | Internet jako źródło wiedzyOtwarta nauka – założenia; Cyfrowa historia sztuki – przegląd technologii stosowanych w badaniu i dokumentacji dziedzictwa kulturowego; Źródła informacji w internecie (katalogi biblioteczne, bibliografiie, zasoby pełnotekstowe online, cyfrowe muzea i kolekcje, fototeki dla dziedzictwa kulturowego; dzieła sztuki filmowej i sztuk performatywnych online, dobra kultury niematerialnej online, archiwa online, folksonomia; Inicjatywy społecznościowe w dziedzinie dokumentacji dziedzictwa kulturowego; Grafika cyfrowa jako wsparcie badań i dokumentacji dziedzictwa kulturowego: wprowadzenie do grafiki cyfrowej, fotogrametria i ortofotografia, stereoskopia i stereofotografia, panoramy i obiekty 3d; Specjalistyczne skanery do pozyskiwania obrazu obiektów dziedzictwa kulturowego (skanowanie z wykorzystaniem światła strukturalnego, skanowanie laserowe, skanowanie 3D)Projekty digitalizacyjne – analiza przykładów („Parker on the Web”, „Bibliotheca Corviniana Digitalis”, „The Codex Sinaiticus Project”)Portale i zasoby kartograficzne, GIS – podstawowe informacje o systemie, GIS dla zabytków – nieruchomych i ruchomych, geoportale jako źródło informacji i narzędzie w badaniach dziedzictwa kulturowegoWirtualne modelowanie zabytków kultury i sztuki; Technologia druku 3d w badaniach dziedzictwa kulturowego i w jego popularyzacji; Projekt 3D Visualisation in the Arts Network Projekt 3dVisa – „bibliografia” projektów wizualizacyjnych; The London Charter for the Computer-based Visualisation of Cultural Heritage – cele i założenia dokumentu; Augmented Reality i imersja i badaniach i popularyzacji dziedzictwa kulturowego; Wykorzystanie środowiska gier do promocji dziedzictwa kulturowego i badań |
| 22. | Komputerowe techniki dokumentacji zabytków | Wybrane przykłady udostępnianych w Internecie baz danych służących do dokumentacji zabytków (katalogi muzealne, archiwa obrazów, katalogi zabytków itp.) Ćwiczenie z wyszukiwania, korzystanie z oferowanych funkcji; System klasyfikacji ikonograficznej Iconclass i jego zastosowanie w bazach danych; Indeksy i słowniki hierarchiczne (tezaurusy hierarchiczne) w opisie dzieła sztuki – wprowadzenie, wybrane przykłady słowników gromadzących pojęcia z zakresu dziedzictwa kulturowego; Metadane – wprowadzenie, wybrane standardy metadanych dla dziedzictwa kulturoweg: CDWA, CDWA lite, CCO, Object ID, LIDO, Dublin Core; Ontologia Cidoc CRM; System klasyfikacyjny MIDAS i jego zastosowanie. |
| 23. | Proseminarium I | W trakcie zajęć studenci zapoznają się z gotyckimi dziełami malarstwa i rzeźby powstałymi na terenach Śląska lub powiązanymi z tymi terenami (np. importy) poprzez przygotowywanie pracy poświęconej jednemu wybranemu zabytkowi. W trakcie zajęć studenci poznają literaturę przedmiotu, czytają i dyskutują na temat wybranych problemów zawartych w zadanych tekstach, poznają strukturę tekstu naukowego i uczą się tworzyć jego poszczególne części. Podczas zajęć praktycznych (w muzeach i kościołach Wrocławia) prezentowany jest kontekst funkcjonowania (znaczenie, sprawczość, potencjał performatywny i dewocyjny badanych dzieł) wybranych zabytków w przestrzeni ich pierwotnego przeznaczenia, zgłębiana jest ich historia, losy fundatorów i późniejszych właścicieli, wszelkie konteksty historyczne i społeczne, ze szczególnym uwzględnieniem realiów Śląska |
| 24. | Proseminarium II | Poznanie sposobów przygotowania i sporządzania tekstów naukowych, poznanie sposobów poszukiwania materiałów bibliograficznych i archiwalnych oraz wykorzystania Internetu w badaniach naukowych, opanowanie umiejętności krytycznego spojrzenia na literaturę przedmiotu oraz sporządzania stanu badań nad wybranymi dziełami sztuki, pogłębienie umiejętności szczegółowego opisu ikonograficznego (na przykładzie dzieł nowożytnej sztuki kościelnej), opanowanie umiejętności analizy ikonograficznej i ikonologicznej dzieła sztuki oraz interpretacji dzieła sztuki w historycznym kontekście epoki |
| 25. | Proseminarium III | Wprowadzenie do zagadnienia samodzielnego sporządzania pracy dotyczącej wybranego dzieła sztuki – Przeprowadzanie kwerendy bibliotecznej z uwzględnieniem bibliotek cyfrowych, omówienie zasad sporządzania bibliografii i przypisów, omówienie źródeł do badań sztuki śląskiej doby baroku, wskazanie instytucji gromadzących materiały o charakterze źródłowym i opracowania: bibliotek, archiwów, krytyka źródeł – piśmiennych i ikonograficznych, zagadnienia metodologiczne, omówienie sporządzania stanu badań, analiza formalna architektury na wybranych przykładach wrocławskich budowli barokowych, problem rozwarstwienia architektury, analiza ikonograficzna programów ideowych wnętrz. |
| 26. | Proseminarium IV | Wymogi naukowe; Prawo autorskie – ochrona własności intelektualnej; Pojęcie metody i metodologii; Formułowanie problemu badawczego; Prezentacja problemów badawczych; Problematyzacja/konceptualizacja temat; Kwerenda, zebranie i weryfikacja materiału badawczego; Analiza oraz interpretacja wyników; Strukturyzowanie pracy; Tworzenie konspektu pracy. |
| 27. | Seminarium licencjacko-pomocnicze | I. „Sztuka starożytna i jej odbicia w sztuce nowożytnej”.Zapoznanie ze sposobem pisania prac naukowych, poprawnym konstruowaniem przypisów i bibliografiiPoznanie głównych instytucji posiadających publikacje potrzebne przy pisaniu prac licencjackich i zaliczeniowychOmawianie metod opisu i analizy dzieła sztuki.II. Plastyka gotycka XV-XVI w. w PolscePrzygotowanie studentów do umiejętnego i krytycznego korzystania z naukowej literatury historyczno-artystycznej oraz literatury pomocniczej z zakresu innych dziedzin. Bliższe zapoznanie studentów z rzeźbą i malarstwem późnogotyckim w Polsce. Przygotowanie pracy licencjackiej bądź pomocniczejPlastyka późnogotycka i w krajach ościennych oraz jej związki ze sztuką zachodnioeuropejską. Analiza historyczno-artystyczna oraz ikonograficznych wybranych dzieł sztuki |
| 28. | Seminarium licencjacko-pomocnicze | III. Seminarium zorganizowane jest we współpracy z Zakładem Narodowym im., Ossolińskich we Wrocławiu. Przedmiotem badań są grafiki pochodzące ze zbiorów Gabinetu Sztuki.Seminarium pomocniczo – licencjackie służy przygotowaniu studentów do pisania pracy licencjackiej.W ramach seminarium każdy student otrzymuje samodzielny temat do opracowania, pozostając pod opieką naukową prowadzącego seminarium i pracownika Zakładu im. Ossolińskich.Praca podzielona jest na dwa semestry. W pierwszym student wybiera temat pracy. Zapoznaje się z dziełem sztuki w Gabinecie Sztuki i przeprowadza kwerendę archiwalną, zbierając literaturę dotyczącą samego dzieła, jego autora (jeśli jest znany).W pierwszym semestrze student przygotowuje bibliografię, przedstawia stan badań, a także plan samej pracy. Sporządza także wstępny opis dzieła. Na tej podstawie otrzymuje zaliczenie. W drugim semestrze przygotowuje całość pracy pisemnej, a także prezentację multimedialną. Praca zawiera analizę dzieła, zarówno formalną , jaki i ikonograficzną oraz szeroki krąg odniesień porównawczych. W ostatniej części zostają przedstawione wnioski. IV. Malarstwo wrocławskie po 1945 roku |
| 29. | Fakultet 1 | Przedmiot „Akademicy, realiści i impresjoniści. Malarstwo i rzeźba XIX wieku w dobie technologii cyfrowych” to fakultet-laboratorium, mający formę zajęć interaktywnych w pracowni komputerowej. Ma on uświadomić studentom, jakimi nowymi możliwościami poznawania i badania malarstwa i rzeźby XIX wieku dysponujemy w dobie rozwoju technologii cyfrowych i internetu. Malarstwo i rzeźba XIX wieku, w tym zwłaszcza twórczość francuskich impresjonistów, należy do najwyżej cenionych zjawisk w dziejach sztuki. Fakultet-laboratorium pokazać ma, jakimi nowymi możliwościami poznawania i badania malarstwa i rzeźby XIX wieku dysponujemy w dobie rozwoju technologii cyfrowych i internetu. Na przykładzie dzieł impresjonistów i innych malarzy oraz rzeźbiarzy XIX wieku ćwiczyć będziemy wykorzystywanie zasobów internetowych w poznawaniu i badaniu dawnej sztuki. Zajęcia dotyczyć będą m.in. takich zasobów, jak: katalogi biblioteczne, biblioteki cyfrowe, bazy czasopism i inne zasoby pełnotekstowe, portale muzealne, dziedzinowe bazy danych, fototeki, zbiory filmów dokumentalnych, portale tematyczne poświęcone spóściźnie artystycznej określonych twórców. Ćwiczenia obejmować będą zaawansowane przeszukiwanie zasobów w oparciu o tekst i obraz, przygotowywanie wypowiedzi i tekstów na wybrany temat w oparciu o owe zasoby, a także ocenę ich wiarygodności. Zwrócimy uwagę na możliwość wirtualnego zwiedzania, oglądania dzieł malarstwa w dużym powiększeniu, powadzenia analiz porównawczych. Poznamy przykłady wspieranych komputerowo badań technologicznych.W czasie zajęć oraz do kontaktu ze studentami i udostępniana im materiałów związanych z fakulterem będzie wykorzystywana platforma Office 365, w tym: Outlook, OneDrive i Class Notebook |
| 30. | Fakultet 2 | Projektowanie karoserii samochodów po drugiej wojnie światowej. Zajęcia fakultatywne z dziedziny historii projektowania karoserii samochodowych mają na celu ukazanie możliwości „opowiedzenia” historii poprzez dzieje jednej z najbardziej dynamicznie rozwijającej się dziedziny popkultury. Motoryzacja, jako jeden z ważniejszych czynników przemian cywilizacyjnych w XX wieku, oddziaływała na wiele elementów nowoczesnej ikonosfery, poczynając od produktów codziennego użytku, modę, po architekturę i urbanistykę. Projektowanie, wytwarzanie i użytkowanie samochodów jest też jedną z doskonalszych emanacji przemian społecznych i kulturowych powojennej Europy. Dotyczy to nie tylko przemian w ramach powszechnych procesów historycznych, ale może co ważniejsze, przemian w poszczególnych krajach, w których ta dziedzina była ważnym elementem tak zwanej dziś „polityki historycznej”. Pierwszych kilka zajęć przeznaczonych będzie na prezentację przez prowadzącego kilku wybranych zagadnień z tej dziedziny. Prezentacje te połączone będą z dyskusją. W trakcie następnych zajęć studenci zaprezentują z kolei wybrane przez siebie zagadnienia z tej dziedziny. Jedne z zajęć poświęcone będą na wizytę w jedynym we Wrocławiu Muzeum Motoryzacji, w którym to sami studenci przeprowadzą analizę wybranych projektów motoryzacyjnych. Zajęcia fakultatywne, poza ogólnymi celami kształceniowymi będą miały na celu przygotowanie do pracy w Oddziałach Służb konserwatorskich, gdzie coraz częściej pracownicy muszą podejmować decyzję dotyczące wpisu do rejestru zabytków pojazdów mechanicznych i w cieszących się coraz większym zainteresowaniem muzeach motoryzacji Karty pocztowe Karty pocztowe jako źródło do badań i przedmiot badań historyków sztuki; Historia kart pocztowych, „Wielowarstwowość” karty pocztowej; Kolekcjonowanie kart pocztowych. Datowanie kart pocztowych; Pocztówki z obiegu, pocztówki bez obiegu, Autor, wydawca, fotograf itp. – jakie ważne informacjenależy sczytać z karty pocztowej?, Techniki graficzne, drukarskie i fotograficzne stosowane w wytwarzaniu kart pocztowych.Prezentacje studentów na wybrane tematy (np. pocztówki z wybranych miast, pocztówki bożonanarodzeniowe i noworoczne, pocztówki wielkanocne, pocztówki propagandowe, pocztówki z motywami romantycznymi i erotycznymi) |
| 31. | Fakultet 3 | I. Kolekcjonerstwo sztuki antycznej w XVIII i XIX wieku Przedmiotem zajęć będzie zagadnienie kolekcjonerstwa obiektów antycznych wyrosłe na bazie zainteresowania sztuką starożytną po odkryciach w Herkulanum i Pompejach oraz publikacji dzieł J.J. Winckelmanna. Szczególny nacisk zostanie położony na nowe, naukowe podejście do kolekcjonowania, w którym istotny staje się kontakt z oryginałem. Poruszone zostanie także zagadnienie filhellenizmu, którego efektem stały się podróże do Grecji w celu nabywania antyków, co zaowocowało powstaniem licznych prywatnych kolekcji obiektów antycznych, zbiorów uniwersyteckich zawierających, obok oryginałów, także odlewy gipsowe dzieł sztuki antycznej , czy wreszcie pierwszych publicznych muzeów (np. Gliptoteka w Monachium, British Museum. II.Celem zajęć jest przybliżenie studentom historii sztuki podstawowych metod ustalania autorstwa obrazów. Zostaną szczegółowo omówione zarówno klasyczne metody znawstwa (Giovanni Morelli, Bernard Berenson, Max Friedländer), jak i myśl metodologiczna tzw. „nowego znawstwa”, która była budowana głównie na bazie wieloletniego programu badań nad obrazami Rembrandta van Rijn (Rembrandt Research Project). Uczestnicy zajęć fakultatywnych będą mieli możliwość zapoznania się z metodami szczegółowej analizy dzieła sztuki, gdzie obraz jest traktowany jako manifestacja złożonego świadomego procesu kreacji, w którym indywidualność twórcy objawia się w określeniu celu dzieła, wyborze artystycznych środków i sposobie ich wykorzystania. Oprócz zajęć w salach wykładowych przewidziane są także wizyty w muzeach mające na celu doskonalenie praktycznych umiejętności atrybuowania obrazów.Tematy poszczególnych zajęć:Kiedy i po co potrzebny jest znawca? Co należy wiedzieć o sygnaturach. Kilka uwag na temat historii znawstwa. Znawstwo jako intuicyjna praktyka – Max J. Friedlaender, Bernard Berenson. Próby obiektywizacji pracy znawcy: Giovanni Morelli, Arthur Laurie i Mauritz von Danzig. Nowe znawstwo: Rembrandt Research Project. Fizyko-chemiczne metody badania obrazów. Jak fałszerze oszukująznawców? Casus Madonny pod jodłami Lucasa Cranacha Starszego. Zajęcia praktyczne w jednym z kościołów we Wrocławiu. Zajęcia praktyczne w pracowni konserwatorskiej. Zajęcia praktyczne w muzealnej galerii malarstwa |
| 32. | Fakultet 4 | Znawstwo Celem zajęć jest przybliżenie studentom historii sztuki podstawowych metod ustalania autorstwa obrazów. Zostaną szczegółowo omówione zarówno klasyczne metody znawstwa (Giovanni Morelli, Bernard Berenson, Max Friedländer), jak i myśl metodologiczna tzw. „nowego znawstwa”, która była budowana głównie na bazie wieloletniego programu badań nad obrazami Rembrandta van Rijn (Rembrandt Research Project). Uczestnicy zajęć fakultatywnych będą mieli możliwość zapoznania się z metodami szczegółowej analizy dzieła sztuki, gdzie obraz jest traktowany jako manifestacja złożonego świadomego procesu kreacji, w którym indywidualność twórcy objawia się w określeniu celu dzieła, wyborze artystycznych środków i sposobie ich wykorzystania. Oprócz zajęć w salach wykładowych przewidziane są także wizyty w muzeach mające na celu doskonalenie praktycznych umiejętności atrybuowania obrazów.Tematy poszczególnych zajęć:Kiedy i po co potrzebny jest znawca? Co należy wiedzieć o sygnaturach. Kilka uwag na temat historii znawstwa. Znawstwo jako intuicyjna praktyka – Max J. Friedlaender, Bernard Berenson. Próby obiektywizacji pracy znawcy: Giovanni Morelli, Arthur Laurie i Mauritz von Danzig. Nowe znawstwo: Rembrandt Research Project. Fizyko-chemiczne metody badania obrazów. Jak fałszerze oszukują znawców? Casus Madonny pod jodłami Lucasa Cranacha Starszego. Zajęcia praktyczne w jednym z kościołów we Wrocławiu. Zajęcia praktyczne w pracowni konserwatorskiej. Zajęcia praktyczne w muzealnej galerii malarstwa. W korowodzie wielkich kultur i cywilizacji – sztuka Sycylii na przestrzeni dziejów Zapoznanie studentów ze zjawiskiem syntezy różnych tradycji artystycznych w jednym regionie, prezentacja najwybitniejszych dzieł sztuki Sycylii- Historia i topografia Sycylii- Obyczaje i zwyczaje Sycylii- Sztuka: Fenicjan, Rzymian, Greków, Bizancjum, Islamu, Normanów, renesansu i baroku na Sycylii- Specyfika artystyczna miast Sycylii: Palermo, Syrakuzy, Katania. |
| 33. | Objazd zabytkoznawczo-krajoznawczy I r. | Zapoznanie studentów z walorami krajoznawczymi oraz popularnymi szlakami i trasami turystycznymi wybranego regionu w Polsce. Kształcenie umiejętności rozpoznawania, klasyfikacji i charakterystyki zasobów krajoznawczych danego regionu i jego miejscowości. Zapoznanie studentów z najbardziej reprezentatywnymi zabytkami sztuki sakralnej i świeckiej danego regionu od romanizmu (X w.) do współczesności (XX-XXI w.). Doskonalenie umiejętności analizy formalnej, stylowo-porównawczej i ideowej obiektu zabytkowego (architektury, rzeźby, malarstwa, rzemiosła artystycznego), a także jego prezentacji w pierwotnym kontekście. Ćwiczenia identyfikacji oryginalnej substancji zabytkowej oraz późniejszych jej przemian i konserwacji. |
| 34. | Objazd zabytkoznawczo-krajoznawczy II r. | Zapoznanie studentów z walorami krajoznawczymi oraz popularnymi szlakami i trasami turystycznymi wybranego regionu w Polsce. Kształcenie umiejętności rozpoznawania, klasyfikacji i charakterystyki zasobów krajoznawczych danego regionu i jego miejscowości. Zapoznanie studentów z najbardziej reprezentatywnymi zabytkami sztuki sakralnej i świeckiej danego regionu od romanizmu (X w.) do współczesności (XX-XXI w.). Doskonalenie umiejętności analizy formalnej, stylowo-porównawczej i ideowej obiektu zabytkowego (architektury, rzeźby, malarstwa, rzemiosła artystycznego), a także jego prezentacji w pierwotnym kontekście. Ćwiczenia identyfikacji oryginalnej substancji zabytkowej oraz późniejszych jej przemian i konserwacji. |
| 35. | Objazd zabytkoznawczo-krajoznawczy III r. | Zapoznanie studentów z walorami krajoznawczymi oraz popularnymi szlakami i trasami turystycznymi wybranego regionu w Polsce. Kształcenie umiejętności rozpoznawania, klasyfikacji i charakterystyki zasobów krajoznawczych danego regionu i jego miejscowości. Zapoznanie studentów z najbardziej reprezentatywnymi zabytkami sztuki sakralnej i świeckiej danego regionu od romanizmu (X w.) do współczesności (XX-XXI w.). Doskonalenie umiejętności analizy formalnej, stylowo-porównawczej i ideowej obiektu zabytkowego (architektury, rzeźby, malarstwa, rzemiosła artystycznego), a także jego prezentacji w pierwotnym kontekście. Ćwiczenia identyfikacji oryginalnej substancji zabytkowej oraz późniejszych jej przemian i konserwacji. |
| 36. | Lektorat języka łacińskiego | alfabet, wymowa, akcent wyrazowy; rozpoznawanie czterech koniugacji, wyróżnianie tematów czasownika; budowa zdania łacińskiego (podmiot, orzeczenie czasownikowe i imienne, dopełnienie bliższe i dalsze, okolicznik, przydawka); podstawowe funkcje przypadków; czasownik posiłkowy sum, esse, fui i złożenia; czasownik regularny (koniugacja I – IV) w formach: indicativus praesentis activi i passivi, indicativus imperfecti activi i passivi, indicativus futuri I activi i passivi, indicativus perfecti activi i passivi, indicativus plusquamperfecti activi i passivi, indicativus futuri II activi i passivi, coniunctivus praesentis activi i passivi, coniunctivus imperfecti activi i passivi, coniunctivus perfecti activi i passivi, coniunctivus plusquamperfecti activi i passivi, imperativus praesentis activi i passivi, infinitivus praesentis activi i passivi, infinitivus perfecti activi i passivi, infinitivus futuri activi i passivi, participium perfecti passivi, participium praesentis activi, participium futuri activi i passivi (gerundivum), gerundium, verba deponentia i semideponentia, czasowniki nieregularne : volo, nolo, malo, eo, fero,fio, prosum, possum, rzeczownik i przymiotnik: deklinacja I, II, III, IV, V, stopniowanie przymiotników, tworzenie i stopniowanie przysłówków, zaimki: osobowe, zwrotny, dzierżawcze, wskazujące, względny, nieokreślone, przyimki, składnia : ACI, NCI, ablativus absolutus, coniugatio periphrastica activa i passiva, funkcje przypadków: genetivus partitivus, dativus possessivus, ablativus auctoris, ablativus temporis, ablativus comparativus, składnia nazw miast, coniunctivus w zdaniu niezależnym i podrzędnym, consecutio temporum, zdania pytające zależne, celowe, dopełnieniowe, czasowe, względne, warunkowe, przyczynowe, przyzwalające, skutkowe, podmiotowe Słownictwo z zakresu podręcznika Prima via. Wstępna nauka języka łacińskiego. Teksty. Słownictwo z zakresu przerobionych tekstów oryginalnych oraz inskrypcji przygotowanych przez lektora; Sentencje i zwroty łacińskie /wybór/. Wybrane zagadnienia z historii, historii sztuki, literatury i kultury antycznej |
| 37. | Lektorat języka obcego nowożytnego B II | Zajęcia wg programu Studium Praktycznej Nauki Języków Obcych UWr |
| 38. | Wychowanie fizyczne | Zajęcia ogólnouniwersyteckie |
| 39. | Rzemiosło artystyczne i design– wprowadzenie do problematyki | Celem zajęć będzie zaprezentowanie rodzajów rzemiosł artystycznych, kwestie autorstwa i organizacji produkcji, krótki zarys historii rzemiosła i designu w sztuce powszechnej i polskiej oraz najważniejszych twórców, rzemiosło, rzemiosło artystyczne, projektowanie przemysłowe, sztuka użytkowa – definicja pojęć, ruch art and craft, wzornictwo przemysłowe (samochody, samoloty), relacja projekt a realizacja w produkcji masowej, źródła do badań rzemiosł dawnych, rzemiosło w ujęciu regionalnych (np. szkło kryształowe w Karkonoszach, ołtarze gotyckie w Xanten), rzemiosło jako dziedzictwo niematerialne, ważniejsze kolekcje rzemiosła w muzeach, wybrane zagadnienia z problematyki opisu wyrobów rzemiosła. |
| 40. | Kolekcjonerstwo i muzealnictwo – wprowadzenie do problematyki | Wprowadzenie do problematyki kolekcjonerstwa prywatnego i publicznego, definicja kolekcji. Zarys historii kolekcjonowania – powstawanie i rozwój kolekcji prywatnych, zjawiska, które doprowadziły do powstania i rozwoju muzeów publicznych – ich rola dawniej i dziś. |
| 41. | Wybrane zagadnienia ochrony krajobrazu kulturowego | Pojęcie krajobrazu kulturowego. Kształtowanie się krajobrazu kulturowego (uwarunkowania geograficzne, społeczne, kulturowe. Przykłady. |
[1] P.SP: O.Z-K I = Przedmiot z dziedziny nauk społecznych: Objazd Zabytkoznawczo-Krajoznawczy I
[2] P.SP: O.Z-K II = Przedmiot z dziedziny nauk społecznych: Objazd Zabytkoznawczo-Krajoznawczy II
[3] P.SP: O.Z-K III = Przedmiot z dziedziny nauk społecznych: Objazd Zabytkoznawczo-Krajoznawczy III
Załącznik nr 3 do Uchwały nr 56/2022 Rady Wydziału Nauk Historycznych i Pedagogicznych z 20 kwietnia 2022 r.
studia stacjonarne II stopnia – program studiów
Rok I
semestr 1
| Nazwa przedmiotu | liczba godzin | forma zaliczenia | punktyECTS |
| Metodologia historii sztuki i badań nad sztuką -wykład | 30 | ocena | 3,0 |
| Dzieje myśli o sztuce – wykład ćwiczenia (2 grupy) | 30 15 | ocena egzamin | 5,0 (3+2) |
| Muzealnictwo i wystawiennictwo Ćwiczenia (2 grupy) | 30* | ocena | 4,0 |
| Dokumentalistyka konserwatorska – cz. I, ćwiczenia (2 grupy) | 30 | ocena | 4,0 |
| Elementy geografii historyczno – kulturowej (przedmiot z dziedziny nauk społecznych) | 30* | ocena | 3,0 |
| Wykład monograficznywykłady do wyboru:wykład Iwykład IIwykład IIIStudent wybiera dwa wykłady z trzech proponowanych | 303030 60 h | ocena | za 1 wykład = 3 pktywymagane 6 pkt na semestr |
| Seminarium magisterskie (przedmiot do wyboru) | 30 | ocena | 5,0 |
255 h 30 pkt
semestr 2
| Nazwa przedmiotu | liczbagodzin | forma zaliczenia | PunktyECTS |
| Metodologia historii sztuki i badań nad sztuką -wykład | 30 | ocena | 3,0 |
| Dzieje myśli o sztuce – wykład ćwiczenia 2 pkt (dwie grupy) | 3015 | egzaminocena | 5,0(3+2) |
| Muzealnictwo i wystawiennictwoćwiczenia (dwie grupy) | 30* | ocena | 4,0 |
| Dokumentalistyka konserwatorska – cz. II, ćwiczenia (2 grupy) | 30 | ocena | 4,0 |
| Wykład monograficzny wykłady do wyboru:wykład IVwykład Vwykład VIStudent wybiera dwa wykłady z trzech proponowanych | 30 h30 h30 h 60 h | ocena | za 1 wykład = 3 pktykoniecznie 6 pkt na semestr |
| Seminarium magisterskie (przedmiot do wyboru) | 30 | ocena | 5,0 |
| Praktyka muzealna | 20 dni (100 godz.) | ocena | 5,0 |
225 h+ 100 h praktyki = 325 h 32 pkt
* dopuszcza się jeden dzień (6 godzin) zajęć w terenie w ciągu semestru, co w przypadku wyjazdu całodziennego oznacza anulowanie zajęć z innych przedmiotów i przeprowadzenie ich w innych, niż przewidziane terminach. W przypadku podziału zajęć czy modułu zajęć na grupy – dla każdej grupy przewidziana jest odrębnie możliwość zajęć w terenie lub jednorazowe połączenie grup
Rok I : liczba godzin: 255+225 = 480 godzin + 100 godzin praktyki = 580 godzin
Rok II
semestr 3
| Nazwa przedmiotu | liczba godzin | forma zaliczenia | PunktyECTS |
| Dziedzictwo regionalne – konwersatorium | 30* | ocena | 4,0 |
| Sztuka dawna i nowa: architektura i urbanistyka – badania i ochrona – zajęcia w ramach ścieżki specjalizacyjnej I, konwersatorium (cz. I) Sztuka dawna i nowa: badania i promocja z elementami cyfrowej humanistyki – zajęcia w ramach ścieżki specjalizacyjnej II, konwersatorium (cz. I) Student wybiera jedną z dwóch zaproponowanych ścieżek specjalizacyjnych | 30* | ocena | 5,0 |
| Krytyka artystyczna cz. I, konwersatorium | 30 | ocena | 4,0 |
| Wykład monograficznywykłady do wyboru:wykład Iwykład IIwykład IIIStudent wybiera dwa wykłady z trzech proponowanych | 303030 60h | ocena | za 1 wykład = 3 pkt koniecznie6 pkt/60 h na semestr |
| Język obcy nowożytnypoziom B2+lektorat | 60 | egzamin | 4,0 |
| Seminarium magisterskie (przedmiot do wyboru) | 30* | ocena | 6,0 |
240 h 29 pkt
semestr 4
| Nazwa przedmiotu | liczbagodzin | forma zaliczenia | punktyECTS |
| Architektura i urbanistyka – badania i ochrona – zajęcia w ramach ścieżki specjalizacyjnej I, konwersatorium (cz. II) Sztuka dawna i nowa: badania i promocja z elementami cyfrowej humanistyki – zajęcia w ramach ścieżki specjalizacyjnej II, konwersatorium (cz. II) Student wybiera jedną z dwóch zaproponowanych ścieżek specjalizacyjnych | 30* | ocena | 5,0 |
| Prawne aspekty ochrony dóbr kultury(przedmiot z dziedziny nauk społecznych) | 30 | ocena | 3,0 |
| Krytyka artystyczna cz. II, konwersatorium | 30 | ocena | 4,0 |
| Seminarium magisterskie (przedmiot do wyboru) + egzamin magisterski | 30* | Ocenaegzamin magisterski | 6,011,0 |
120 h 29 pkt
* dopuszcza się jeden dzień (6 godzin) zajęć w terenie w ciągu semestru, co w przypadku wyjazdu całodziennego oznacza anulowanie zajęć z innych przedmiotów i przeprowadzenie ich w innych, niż przewidziane terminach. W przypadku podziału zajęć czy modułu zajęć na grupy – dla każdej grupy przewidziana jest odrębnie możliwość zajęć w terenie lub jednorazowe połączenie grup
Liczba godzin na II roku studiów magisterskich: 240 (I semestr) + 120 (II semestr) = 360h
Łączna liczba godzin: I rok (580) + II rok (360) = 940 godzin
Egzamin z lektoratu języka obcego nowożytnego po semestrze III na poziomie B 2 +
studia stacjonarne II stopnia – punkty ECTS
| Wskaźniki ECTS | |
| Liczba punktów ECTS niezbędna do uzyskania kwalifikacji | 120 |
| Łączna liczba punktów ECTS, które student musi uzyskać na zajęciach wymagających bezpośredniego udziału nauczycieli akademickich | 115 |
| Liczba punktów ECTS, którą student musi uzyskać w ramach zajęć z dziedziny nauk humanistycznych i nauk społecznych | 120 (w tym 6 z dziedziny nauk społecznych) |
| Liczba punktów ECTS, którą student musi uzyskać w ramach zajęć z języka obcego | 4 |
| Liczba punktów ECTS, którą student musi uzyskać realizując moduły kształcenia na zajęciach ogólnouczelnianych (lektoraty, moduły związane z przygotowaniem do zawodu nauczyciela) | 4 |
| Wymiar praktyki zawodowej i liczba punktów ECTS przypisanych praktykom określonym w programie kształcenia | 5 |
| Procentowy udział liczby punktów ECTS dla programuprzyporządkowanego do więcej niż jednej dyscypliny | – |
| Procentowy udział poszczególnych dyscyplin, do których odnoszą się efekty uczenia. Suma udziałów musi być równa 100% | 100% nauki o sztuce |
studia stacjonarne II stopnia – efekty uczenia się
| Kierunek studiów: Historia sztuki Dyscyplina naukowa: nauki o sztuce (100%) Poziom kształcenia: studia drugiego stopnia Poziom kwalifikacji: 7 Profil kształcenia: ogólnoakademicki Tytuł: magister | ||
| Kod efektu uczenia się dla kierunku studiów | Efekty uczenia się dla kierunku studiów Po ukończeniu studiów drugiego stopnia na kierunku historia sztuki absolwent uzyska efekty uczenia się w zakresie: | Odniesienie do charakterystyk drugiego stopnia PRK (kody) |
| WIEDZA | ||
| K_W01 | Ma wiedzę i rozeznanie w zmianach pojęć i kategorii z zakresu historii sztuki oraz wiedzę o nowych pojęciach stosowanych w charakterystyce dzieł sztuki (w tym szczególnie sztuki współczesnej) | P7S_WG |
| K_W02 | Ma wiedzę w zakresie głównych metod badawczych z zakresu historii sztuki, ze szczególnym uwzględnieniem kształtowanych w ostatnim ćwierćwieczu XX w. i na początku XXI w. | P7S_WG |
| K_W03 | Ma uporządkowaną chronologicznie i tematycznie wiedzę dotyczącą teorii artystycznych od starożytności po czasy współczesne. | P7S_WG |
| K_W04 | Ma podstawową wiedzę dotyczącą problematyki konserwatorstwa i rewitalizacji zabytków | P7S_WG |
| K_W05 | Ma wiedzę na temat sporządzania dokumentacji dzieł sztuki o charakterze urzędowym | P7S_WG |
| K_W06 | Ma wiedzę dotyczącą organizacji muzeów i urzędów konserwatorskich. Znaregulacje prawne dotyczące funkcjonowania tych instytucji | P7S_WK |
| K_W07 | Ma wiedzę na temat zaawansowanych metod komputerowego katalogowania dzieł sztuki oraz prezentacji sztuki dzieł sztuki dawnej i nowej z użyciem mediów takich jak film telewizyjny, muzealna baza danych, bazy fotograficzne, czasopisma internetowe, bazy danych dotyczących poszczególnych dziedzin sztuki dawnej i nowej | P7S_WG |
| K_W08 | Ma wiedzę na temat monograficznego ujęcia dzieła sztuki w szerokim kontekście, również pozaartystycznym | P7S_WG |
| K_W09 | Zna zasady pisania prac badawczych o charakterze syntetycznym w oparciu o szerokie spektrum metod historii sztuki | P7S_WG |
| UMIEJĘTNOŚCI | ||
| K_U01 | Potrafi korzystać ze źródeł i literatury z zakresu historii sztuki z różnych epok. Umie zastosować nowoczesną terminologię historyczno-artystyczną, zwłaszcza w analizie dzieła sztuki współczesnej w języku polskim i obcym (nowożytnym na poziomie B2+) | P7S_UWP7S_UKP7S_UU |
| K_U02 | Potrafi stosować zaawansowane metodybadawcze właściwe dla specyficznych przedmiotów badań historii sztuki | P7S_UW |
| K_U03 | Potrafi odnieść teorie artystyczne do badanych dzieł sztuki | P7S_UW |
| K_U04 | Umie sporządzić ekspertyzę w zakresie konserwatorstwa i rewitalizacji dzieł sztuki | P7S_UW |
| K_U05 | Potrafi sporządzić dokumentację dzieł sztuki o charakterze urzędowym | P7S_UW |
| K_U06 | Potrafi stworzyć koncepcję wystawy muzealnej lub pokazu dzieł sztuki współczesnej | P7S_UWP7S_UO |
| K_U07 | Potrafi katalogować dzieła sztuki w zaawansowanych modelach gromadzenia danych z zakresu sztuki dawnej i nowej. | P7S_UW |
| K_U08 | Potrafi sporządzić monograficzne ujęcie dzieła sztuki w szerokim kontekście, również pozaartystycznym | P7S_UWP7S_UK |
| K_U09 | Potrafi napisać pracę badawczą o charakterze syntetycznym w oparciu o szerokie spektrum metod historii sztuki | P7S_UWP7S_UK |
| KOMPETENCJE SPOŁECZNE | ||
| K_K01 | Kieruje działaniami społecznymi związanymi z promocją zabytków i życiem artystycznym | P7S_KO |
| K_K02 | Włącza się w profesjonalny sposób w akcje ochrony zabytków i dzieł sztuki współczesnej | P7S_KO |
| K_K03 | Wykazuje gotowość do współpracy przy wystawach dzieł sztuki | P7S_KO |
| K_K04 | Podejmuje próby organizacji studenckich sesji naukowych, czasopism, publikacji i wystaw sztuki | P7S_KO |
| K_K05 | Podejmuje próby współpracy z istniejącymi instytucjami kultury na zasadzie wolontariatu | P7S_KR |
| K_K06 | Dąży do własnego rozwoju naukowego przez współpracę w ramach międzynarodowej wymiany stypendialnej | P7S_KK |
Objaśnienie symboli:
PRK – Polska Rama Kwalifikacji
P7S _WG – kod składnika opisu kwalifikacji dla poziomu 7 w charakterystykach drugiego stopnia Polskiej Ramy Kwalifikacji
K_W – kierunkowe efekty uczenia się w zakresie wiedzy
K_U – kierunkowe efekty uczenia się w zakresie umiejętności
K_K – kierunkowe efekty uczenia się w zakresie kompetencji społecznych
01, 02, 03 i kolejne – kolejny numer kierunkowego efektu uczenia się
| Kierunek studiów: Historia sztuki Poziom kształcenia: studia II stopnia Profil kształcenia: ogólnoakademicki | ||
| Kod składnika opisu Polskiej Ramy Kwalifikacji | Efekty uczenia się określone w charakterystykach drugiego stopnia Polskiej Ramy Kwalifikacji | Odniesienie do efektów uczenia się dla kierunkuhistoria sztuki |
| WIEDZA | ||
| P7S_WG | 1. w pogłębionym stopniu – wybrane fakty, obiekty i zjawiska oraz dotyczące ich metody i teorie wyjaśniające złożone zależności między nimi, stanowiące-zaawansowaną wiedzę ogólną z zakresu dyscyplin naukowych lub artystycznych tworzących podstawy teoretyczne-uporządkowaną i podbudowaną teoretycznie wiedzę obejmującą kluczowe zagadnienia oraz wybrane zagadnienia z zakresu zaawansowanej wiedzy szczegółowej– właściwe dla programu studiów, a w przypadku studiów o profilu praktycznym – również zastosowania praktyczne tej wiedzy w działalności zawodowej związanej z ich kierunkiem2. główne trendy rozwojowe dyscyplin naukowych lub artystycznych, do których jest przyporządkowany kierunek studiów | K_W01, K_W02, K_W03, K_W04, K_W05, K_W07, K_W08, K_W09 |
| P7S_WK | 1. fundamentalne dylematy współczesnej cywilizacji2. ekonomiczne, prawne, etyczne i inne uwarunkowania różnych rodzajów działalności zawodowej związanej z kierunkiem studiów, w tym zasady ochrony własności przemysłowej i prawa autorskiego3. podstawowe zasady tworzenia i rozwoju różnych form przedsiębiorczości | K_W06 |
| UMIEJĘTNOŚCI | ||
| P7S_UW | 1. wykorzystywać posiadaną wiedzę – formułować i rozwiązywać złożone i nietypowe problemy oraz innowacyjnie wykonywać zadania w nieprzewidywalnych warunkach przez:-właściwy dobór źródeł i informacji z nich pochodzących, dokonywanie oceny, krytycznej analizy, syntezy, twórczej interpretacji i prezentacji tych informacji,-dobór oraz stosowanie właściwych metod i narzędzi, w tym zaawansowanych technik informacyjno-komunikacyjnych-przystosowanie istniejących lub opracowanie nowych metod i narzędzi2. wykorzystywać posiadaną wiedzę – formułować i rozwiązywać problemy oraz wykonywać zadania typowe dla działalności zawodowej związanej z kierunkiem studiów – w przypadku studiów o profilu praktycznym3. formułować i testować hipotezy związane z prostymi problemami badawczymi – w przypadku studiów o profilu ogólnoakademickim4. formułować i testować hipotezy związane z prostymi problemami wdrożeniowymi – w przypadku studiów o profilu praktycznym | K_U01, K_U02, K_U03, K_U04, K_U05, K_U06, K_U07, K_U08, K_U09 |
| P7S_UK | 1. komunikować się na tematy specjalistyczne ze zróżnicowanymi kręgami odbiorców2. prowadzić debatę3. posługiwać się językiem obcym na poziomie B2+ Europejskiego Systemu Opisu Kształcenia Językowego oraz specjalistyczną terminologią | K_U01, K_U08, K_U09 |
| P7S_UO | 1. kierować pracą zespołu2. współdziałać z innymi osobami w ramach prac zespołowych i podejmować wiodącą rolę w zespołach | K_U06 |
| P7S_UU | samodzielnie planować i realizować własne uczenie się przez całe życie i ukierunkowywać innych w tym zakresie | K_U01 |
| KOMPETENCJE SPOŁECZNE | ||
| P7S_KK | 1. krytycznej oceny posiadanej wiedzy i odbieranych treści2. uznawania znaczenia wiedzy w rozwiązywaniu problemów poznawczych i praktycznych oraz zasięgania opinii ekspertów w przypadku trudności z samodzielnym rozwiązaniem problemu | K_K06 |
| P7S_KO | 1.wypełniania zobowiązań społecznych, inspirowania i organizowania działalności na rzecz środowiska społecznego2. inicjowania działań na rzecz interesu publicznego3. myślenia i działania w sposób przedsiębiorczy | K_K01, K_K02, K_K03, K_K04 |
| P7S_KR | odpowiedzialnego pełnienia ról zawodowych, z uwzględnieniem zmieniających się potrzeb społecznych,w tym:-rozwijania dorobku zawodu,-podtrzymywania etosu zawodu,-przestrzegania i rozwijania zasad etyki zawodowej oraz działania na rzecz przestrzegania tych zasad | K_K05 |
*Objaśnienie symboli:
P7S _WG – kod składnika opisu kwalifikacji dla poziomu 7 w charakterystykach drugiego stopnia Polskiej Ramy Kwalifikacji
K (przed podkreśleniem) – kierunkowe efekty uczenia się
K_W – kierunkowe efekty uczenia się w zakresie wiedzy
K_U – kierunkowe efekty uczenia się w zakresie umiejętności
K_K – kierunkowe efekty uczenia się w zakresie kompetencji społecznych
01, 02, 03 i kolejne – kolejny numer kierunkowego efektu uczenia się
